Τα κλέφτικα τραγούδια αποτελούν υποκατηγορία των δημοτικών τραγουδιών και πήραν το όνομά τους από το περιεχόμενο των στίχων τους, οι οποίοι αναφέρονται στη δράση των κλεφτών και των αρματολών την εποχή της Τουρκοκρατίας. Εξυμνούν τα κατορθώματά τους και πολλές φορές θρηνούν για το θάνατό τους. Αντικατοπτρίζουν τους αγώνες, τις θυσίες και τα βάσανα των υπόδουλων Ελλήνων.

Μολονότι δεν είναι αμιγώς επικά, κρατούν τον κύριο πυρήνα της υπόθεσης που πραγματεύονται προσθέτοντας άφθονα λυρικά στοιχεία. Είναι λιτά ως προς την εξιστόρηση, αλλά γεμάτα πάθος, τόλμη και δραματικότητα ως προς την έκφραση. Ακριβολογούν ως προς συγκεκριμένα πρόσωπα και συγκεκριμένες καταστάσεις. Για τον λόγο αυτό, οι μαρτυρίες τους είναι πολύτιμες για την επιστημονική έρευνα και καταγραφή.

Έτσι τα κλέφτικα τραγούδια έφτασαν ως τις μέρες μας ζωντανά και «ομιλούντα». Στον ελλαδικό χώρο, η προφορικότητα φτάνει εξελισσόμενη ως τις μέρες μας με αδιάλειπτη παρουσία ανά τους αιώνες, από την αρχαιότητα (Ιλιάδα και Οδύσσεια, επική και λυρική ποίηση), έως το Βυζάντιο (ακριτικό τραγούδι, παραλογές) και την Τουρκοκρατία (κλέφτικο τραγούδι).

Μέρος αυτής της εξέλιξης είναι η θέαση και η αισθητική των εφήβων πάνω σε θέματα άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Έτσι, με οδηγό την αγάπη τους στις τέχνες, οι μαθήτριες Αθανασιάδου Ελένη (Β1) και Δούμου Παρασκευή (Γ1) του ΓΕΛ Σκύδρας «Γεώργιος Δήμου» εμπνεύστηκαν από δυο κλέφτικα τραγούδια δίνοντάς τους τη μορφή των κόμικ.

Μυτιληναίου Αργυρή (ΠΕ02, φιλόλογος)

Οι Μαθήτριες που δημιούργησαν το έργο:

Τα αρχεία με τα κόμικς από κοντά:

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΥ

ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ